Cohousing opiera się na połączeniu przestrzeni prywatnych i ogólnodostępnych dla mieszkańców wspólnoty. Prywatne mieszkania zorganizowane są wokół wspólnej przestrzeni takiej jak jadalnia, ogród czy salon. Mieszkańcy zaangażowani są w życie wspólnoty, tworzą swoistą wioskę, klan. Cohousingi tworzone są zwykle przez grupy znajomych, których łączy światopogląd i etap życia. Cohousing oferuje wspólnotowy wymiar życia, którego brakowało ludziom w poprzednim miejscu zamieszkania.

Wg. Charlesa Durreta, architekta i autora m.in. “The senior cohousing handbook”,  specyfika cohousingu opiera się na:
1. Procesie partycypacyjnym – mieszkańcy są zaangażowani w tworzenie wizji nowego miejsca i w ich rękach są ostateczne decyzje dotyczące inwestycji.
2. Przestrzeni sprzyjającej budowaniu wspólnoty, sąsiedzkości.
3. Istotnej roli wspólnych przestrzeni i obiektów. Są one dobrze wkomponowane w strefy prywatne.
4. Niehierachicznej strukturze zarządzania przez wspólnotę – nie wybiera się liderów. Decyzje są podejmowane przez ogół mieszkańców w trakcie regularnych spotkań.
6. Niezależna źródła dochodów – mieszkańcy mają swoje źródła utrzymania, cohousing jako wspólnota nie generuje zysku.

W Europie i Stanach Zjednoczonych idea ta nabiera rozpędu. Pączkują kolejne wspólnoty i wydłużają się kolejki osób chętnych do zamieszkania w nich.
W niektórych krajach takich jak Niemcy czy Szwecja w tworzenie wspólnot angażuje się państwo. Użycza działki i wspiera procesy budowlane. Wynika to z rachunku ekonomicznego. Okazuje się że osoby starsze mieszkające w cohousingach są zdrowsze, mieszkańcy mogą liczyć na siebie w razie potrzeby, a architektura przestrzeni budowanych z myślą o starzeniu się jest dostępna dla osób z ograniczeniami ruchowymi. W ten sposób mieszkańcy wyręczają system opiekuńczy, są zdrowsi i samodzielni i mają na kogo liczyć.

Osoby zainteresowane zamieszkaniem w cohousingu międzypokoleniowym / senioralnym lub pogłębianiem wiedzy na ten temat zapraszamy do kontaktu.
Stworzymy grupy, które będziemy wspierać na tej drodze. Wspólnie się rozwijać, budować kontakty z istniejącymi cohousingami z Europy.
Postaramy się o wsparcie ekspertów z Polski i poszukamy działek.

W ramach 12. edycji festiwalu „Warszawa w budowie” pt. „Coś wspólnego” (2.10.2020 – 17.01.2021) przyglądaliśmy się cohousingom senioralnym z całego świata.
Ze względu na pandemię nie udało nam się odwiedzić istniejących cohousingów, ani zaprosić ich mieszkańców do Warszawy. W zamian powstały reportaże, opowieści mieszkańców i twórców ciekawych miejsc ze świata. Autorkami dwudziestu tekstów są Aleksandra Zbroja i Ada Petriczko.
Teksty dostępne są na stronie www.warszawawbudowie.pl i poniżej.