Metoda ewaluacji wybranej okolicy. Dzięki niej można spojrzeć na przestrzeń oczami wybranej grupy użytkowników, na przykład osób starszych.

W audycie ocenia się szeroko rozumianą dostępność przestrzeni. Zarówno pod kątem infrastrukturalnym, jak i symbolicznym. Sprawdzana jest  m.in. wygoda chodników, miejsc do siedzenia czy ochrony przed warunkami pogodowymi. Oceniane są również dostępność cenowa lokali gastronomicznych, poziom hałasu i atmosfera miejsca. 

Audyt najczęściej ma temat przewodni, na przykład sprawdzamy w nim przyjazność, wygodę miejsca z perspektywy osób starszych, dzieci lub kobiet.
Wybrana grupa w trakcie spaceru badawczego ocenia ulicę, osiedle lub przestrzeń rekreacji. Daje swoje uwagi, które interpretowane są na końcu przez badaczkę lub badacza.
Uwagi audytorów to zasadnicza część opracowania, niekiedy uzupełniana przez dane z obserwacji ustrukturyzowanej i analizy danych zastanych. 

Audytorami mogą być profesjonaliści – osoby przeszkolone przez fundację i na stałę z nami współpracujące, ale też zwykli mieszkańcy. Można też łączyć perspektywę obu tych grup. Mogą to być mieszkańcy danej okolicy lub odwrotnie –  osoby przyjezdne, które widzą ją pierwszy raz.